Βασίλης Χατζηπαναγής

Τον Νοέμβρη του 1998 η Λέσχη Φίλων Ηρακλή Κομοτηνής, σε συνεργασία με τον Δήμο Κομοτηνής τίμησε τον Νουρέγιεφ του ελληνικού ποδοσφαίρου, Βασίλη Χατζηπαναγή. Καταθέτουμε τον χαιρετισμό του Δημάρχου Κομοτηνής προς τον τιμώμενο.

"Η Δημοτική Αρχή υποδέχεται με αισθήματα ιδιαίτερης χαράς την σημερινή παρουσία, ανάμεσά μας, μιας εξέχουσας αθλητικής φυσιογνωμίας της Πατρίδας μας: Τον ξεχωριστό για το ήθος και την προσήλωσή του στην αθλητική ιδέα και σημαντικό συντελεστή της ανόδου του αθλήματος της ποδοσφαίρισης, αγαπητό μας Βασίλη Χατζηπαναγή.
Η παρουσία του σήμερα εδώ είναι αποτέλεσμα της πρόσκλησης που του απευθύναμε να παραβρεθεί στην λιτή αυτή τελετή που οργανώνουμε για του εκφράσουμε την μεγάλη εκτίμησή μας για την αφοσίωσή του στην αθλητική ιδέα και την μακρόχρονη εμμονή του στο ιδεώδες του «ευ αγωνίζεσθαι».
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής γεννήθηκε το 1954 στην Τασκένδη της τέως Σοβιετικής Ένωσης και από πολύ μικρή ηλικία μπήκε στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ανέβηκε ένα-ένα τα σκαλοπάτια της αθλητικής ποδοσφαιρικής εξέλιξης και έφτασε πρώτα στις τάξεις της «Παχτακόρ», ομάδας της Α΄ Εθνικής, και κατόπιν στην Εθνική Ελπίδων και στην Εθνική Ανδρών της Σοβιετικής Ένωσης.
Τον Νοέμβριο του 1975 ήρθε στην Ελλάδα και μέσα από την φανέλα και τα χρώματα του «Ηρακλή» Θεσσαλονίκης, αγωνίστηκε μέχρι το 1991. Στο διάστημα αυτό μετείχε σε όλους τους αγώνες της ομάδος του και ήταν ο κυριότερος συντελεστής της τελικής νίκης, που εξασφάλισε στον «Ηρακλή» το Κύπελλο Ελλάδας το 1976. Ακόμη, έπαιξε στους αγώνες για το Κύπελλο Κυπελλούχων, καθώς και τρεις φορές στους αγώνες για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της Ευρώπης. Παράλληλα μετείχε στους αγώνες της Εθνικής Ελλάδας, ενώ αγωνίστηκε το 1984 και στην Μικτή Κόσμου.
Εκείνο για το οποίο ξεχώρισε σε όλη την αθλητική-ποδοσφαιρική διαδρομή του, ήταν το ήθος και η προσήλωσή του στην αθλητική ιδέα.
Είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που δεν τιμωρήθηκαν στα γήπεδα. Αντίθετα, ήταν παράδειγμα αλληλεγγύης, ευγένειας και συγκαταβατικότητας προς όλους τους συναθλητές του, δικούς του και αντίπαλους. Εκείνο που τον ένοιαζε και που το πρόβαλε διαρκώς ήταν να αγωνίζεται με τον πιο απλό τρόπο για το ιδανικό του αθλητισμού. Σεμνός και αθλητικά υπερήφανος, χωρίς την επικάλυψη της τεχνητής εγωιστικής δημοσιότητας, χωρίς να επιζητά κανένα αντίτιμο για το ρόλο και την συμβολή του στον αθλητικό και στον κοινωνικό στίβο. Αποφεύγοντας, ακόμη και την απαίτηση της αναγνώρισης της προσφοράς του.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές οι σημαντικές και δυσεύρετες ιδιαιτερότητές του, εκτιμήθηκαν ξεχωριστά από τον φίλαθλο και ποδοσφαιρόφιλο κόσμο της χώρας μας.
Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι, πέρα από τους Συνδέσμους, τους Συλλόγους, τους Ομίλους των φιλάθλων που λειτουργούν δίπλα και μέσα από τις τάξεις των ποδοσφαιρικών ομάδων, έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί στην χώρα μας Σύνδεσμος Φιλάθλων Βασίλη Χατζηπαναγή.
Αυτό το ενδεικτικό γεγονός είναι η δίκαιη, η τιμητική αναγνώριση του ήθους και της αθλητικής προσήλωσης τού μεγάλου μας ποδοσφαιριστή.
Ο Δήμος Κομοτηνής μετέχοντας σ’αυτή την γενική αναγνώριση, τιμά σήμερα και επιβραβεύει τον Βασίλη Χατζηπαναγή. Εύγε τους ."

Η ιστορία μας

Η ιστορία του Συνδέσμου Φιλάθλων του Ηρακλή στην Κομοτηνή χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Συγκεκριμένα το 1979, σύμφωνα με το καταστατικό, το οποίο υπάρχει στο πρωτοδικείο Ροδόπης, ορισμένοι άνθρωποι (Τσιτσόπουλος, Μαυρίδης) καταφέρανε να συσπειρώσουν τον λαό του Ηρακλή στην Κομοτηνή και έτσι ο πρώτος Σύνδεσμος Φιλάθλων Ηρακλή στην επαρχία ήταν γεγονός…
Την εποχή εκείνη η Κομοτηνή ήτανε όντως Γαλάζια. Οι αθλητικές συζητήσεις όλων των φιλάθλων εκείνη την εποχή ήταν για τον Ηρακλή, για το ωραίο ποδόσφαιρο που έπαιζε και φυσικά για τον μεγάλο Βασίλη Χατζηπαναγή. Τα ραντεβού όλων των Ηρακλειδέων δινόταν στο καφενεδάκι κάτω από πλάτανο στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και το γαλάζιο καφενεδάκι έκλεισε. Ηρακληδείς όμως υπήρχαν και η ιδέα του Ηρακλή ήταν πιο έντονη από κάθε άλλη φορά.
Το 1991 γινόταν ξανά οι πρώτες κινήσεις για οργάνωση όλων των φιλάθλων του Ηρακλή στην ευρύτερη περιοχή. Δυο χρόνια οι συναντήσεις σ’ ένα δωματιάκι στα βόρεια της πόλης ήταν καθημερινές. Το 1992 για πρώτη φορά ο Σύνδεσμος οργανώνει εκδρομή με το τρένο για την Δράμα. Λίγο μετά για τις Σέρρες.
Το 1994 η χαρά όλων ήταν τεράστια. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Λίγα μέτρα πιο πέρα από το γαλάζιο καφενεδάκι ξανανοίγει ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Ηρακλή Κομοτηνής. Την περίοδο εκείνη ο Σύνδεσμος αριθμούσε 70 μέλη και οι οργανωμένες εκδρομές που πραγματοποιήθηκαν ήταν αρκετές. Σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Αλεξανδρούπολης εκείνη την χρονιά εκδράμουμε στην Καβάλα, στην Ξάνθη, στο Ιβανώφειο (την χρυσή χρονιά), στο Καυταντζόγλειο.
Μεμονωμένα όμως μέλη του Συνδέσμου ήταν στο Καραϊσκάκη στο προημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος με τον Ολυμπιακό το 1995, στο ΟΑΚΑ, στο Αλεξάνδρειο, στο κλειστό της Δάφνης, στην Νέα Σμύρνη, στα Φιλαδέλφεια, στο Χαριλάου, στην Τούμπα, στους Τελικούς του ΣΕΦ και της Πάτρας, στην Βιτόρια της Ισπανίας, στο Γκενιόν της Γαλλίας, στο Final 4 της Θεσσαλονίκης και της Ρώμης κ.α.
Ο σύνδεσμος αν και αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά προβλήματα καταφέρνει και επιβιώνει. Η δύναμη του είναι 128 μέλη και αυξάνεται συνεχώς. Βοήθεια δεν έχει από κανέναν, με εξαιρέσεις κατά περιόδους. Κάθε χρόνο ο σύνδεσμος προμηθεύεται ένα σεβαστό αριθμό εισιτηρίων διαρκείας βοηθώντας έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο την ομάδα. Το Νοέμβριο του 1998 σε συνεργασία με τον Δήμο Κομοτηνής, ο Σύνδεσμος Φιλάθλων του Ηρακλή τίμησε τον μεγάλο Βασίλη Χατζηπαναγή.